ก่อนจะยื้อใครสักคนไว้อย ากให้ลองอ่ า น
เคยคิดที่จะรักษาความสัมพันธ์ต่างๆไว้ จนสุดท้ายก็ยอมปล่อยไป เพราะมันคงมีแต่เราที่อย ากให้รักษาทุกอย่ างเหมือนเดิม
“ในขณะ ที่เราพย าย ามทำให้ รักครั้งนี้อยู่ต่อไปได้ เขาก็พย าย ามทำทุกอย่ างเพื่อให้รักครั้งนี้มันจบลงเช่นกัน”
ความสัมพันธ์ที่สวนกัน มันก็เปรียบเสมือน เชือก ที่ต่างฝ่ายก็ดึงไปคนละทาง ทางหนึ่งเป็นของ “คนที่ยังรักอยู่”
ส่วนอีกทางหนึ่งเป็น “คนที่พร้อมจะไป” เพราะทุกคนมีเห ตุผล ที่จะดึงมันจึงทำให้เกิดการแข่งขัน
หลายคนคงคิดซินะว่า ใครที่ดึงเชือกเข้ามาตัวเองได้มากทุกที่สุดจะเป็นฝ่ายชนะ
ถูกคนที่ชนะคนคือที่ดึงเชือกเข้าหาตัวเองได้มากที่สุด นั้นก็คือคนที่พย าย ามทำตามเห ตุผลตัวเองได้
แต่อย่ าลืมมองกลับไปดูมือที่ดึงมันมีทั้งเ ลื อ ดและแผลจากดึงสิ่งที่เราทำ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า มันไม่สำคัญหรอกว่าเราจะเลิกกันเพราะอะไร ถ้าการที่เรายังยื้อคนๆหนึ่งที่หมดใจ
ด้วยการจะรักษาเขาไว้อยู่ สิ่งที่ได้กลับมาอาจจะเจ็ บกว่าการปล่อยเขาไป เพราะฉะนั้น
เจ็ บครั้งเดียวแล้วจบ ดีกว่าจบเรื่อยๆไม่จบสักที เชื่อเถอะ “รักคนหมดใจ” มันไม่มีความสุขหรอก
เห ตุที่คนเคยรักกัน คบกันมาหลายปี เมื่อทิ้งกันไป ทำไมจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น!
เคยมีคนถามว่า อย ากทราบจังทำไมคนเคยรักกัน คบหากันมานานหลายปี เมื่อเขาทิ้งไป
ทำไมจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้นไม่คิดถึงอดีตที่รวมฝ่าฟันมาเลยหรือ?
คำตอบก็คือ
หากคนปกติทั่วๆ ไป ที่ยังมีความรู้สึกทางดีมากกว่าความรู้ด้านไม่ดี เขาจะคิดถึงอดีตที่มีเราเสมอ
นั่นทำให้เขาเห็นคุณค่าจนกว่าจะมีทุกวันนี้ แม้จะเบื่อหน่าย รำคาญเราในบางครั้ง เขาก็มีอดีตที่คอยเฝ้าคิดถึง
ทำให้ไม่จากไปไหนแต่หากคนที่ทิ้งไปแล้วหมดเยื้อใยทันที นั่นก็เพราะเขามีความเ ล วในใจอยู่มาก
เป็นประเภทอ่อนแอทางใจต้องการหนีไปให้พ้นๆ จากสภาพที่เป็นอยู่
ไม่ต้องการรับรู้ความรู้สึกของเราและคนรอบข้างว่าทุกข์ทรมานจากผลการกระทำของเขามากเพียงใด
ยิ่งมีคนใหม่ด้วยแล้วทำให้อดีตไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาอีก หรืออีกนัยคือ
เขาไม่เคยรักเราหรอก คนแบบนี้เขารักตัวเองมากเกินกว่าจะแคร์ความรู้สึกคนที่รักเขา
หรือก็คือ…
เขาหมดเสน่ห์หาในตัวเราและไม่เห็นทางที่จะไปและใช้ชีวิตอยู่กับเราได้
เขาจึงไปแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยอะไร แม้บางทีมีลูกสอง สาม ไม่ถามถึง ไม่ส่งเสี ยก็เห็นได้บ่อย
และมักหาข้ออ้างสนับสนุนให้ตัวเองผิดน้อยลงด้วยการโยนความผิดให้เราก็ได้
คนแบบนี้จึงควรปล่อยไปมากกว่ามาอาลัยอาวรณ์ เพราะเขาไม่ได้คู่ควรกับเราแม้แต่น้อย
มันอาจจะโชคดีกับเราก็ได้เพราะเราได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา แม้อดีตจะร่วมสร้างฝ่าฟัน
อุปสรรคปัญหา แต่พอเขามั่งมีลืมตาอ้าปากได้ เขาก็เลือกจะไปอยู่กับคน
“ชีวิตคนเราหากทำความดีมากพอย่อมได้กินผลเงาะ หากมีความดีไม่พอย่อมได้กินแต่เปลือกของเงาะ”
อย่ างไหนรสชาติมันจะหวานหอมกว่ากันล่ะ
คนเราทุกวันนี้หลงเปลือก หลงรูปเสี ยจนหลงลืมจิตใจ คุณงามความดี ใครเลือกอย่ างไหนก็จะได้อย่ างนั้น
คนที่ไม่ดี ไม่มีวันอยู่ร่วมกับคนดีไปได้หรอกเพราะศีลมันไม่เสมอ มันคิดก็ต่างทำก็ต่างแล้ว
เก็บความรักของเรามารักตัวเองและครอบครัวดีกว่าแล้ววันหนึ่งเราจะขอบคุณเขาที่ทิ้งไป
ขอบคุณ : bitcoretech
