บ่ า ย วั น ห นึ่ ง ผมเลิ กงานกลับบ้านร้อนจน เหงื่อโชก เปิดตู้เย็นพบ
แตงโมแช่เย็นอยู่ครึ่งซีกดีใจ จนคว้าออกมา แทะกินจนเรียบ
ครู่ต่อมา ภรรย าผมก็กลับมาถึงด้วยเข้าประตู ก็บ่น “กระหายน้ำ ร้อนมาก!”
เธอเปิด ตู้เย็น และชะงัก ผมบอกเธอว่าแตงโมซีก นั้นผมกินไปแล้ว สีหน้าเธอมีแววไม่พอใจ
รีบเอาถ้วย ไปรินน้ำ หยิบกระติกขึ้นมาก็พบว่า ในกระติกแห้งสนิท!
เธอพูด ขึ้นมาทันที“เธอกลับบ้านมาก่อน ทำไมไม่ต้มน้ำไว้บ้าง มั วทำอะไรอยู่?”
ผมโ ก ร ธบ้าง “แล้วทำไมอะไรๆ ก็ต้องให้ฉันทำ?”
เราสองคน ทำสงครามเย็นกันอยู่เป็นอาทิตย์กว่าจะยอม คืนดีกัน
วันเสาร์ ผมกลับบ้านพ่อแม่ ไปคนเดียวพอเห็นหน้า ทั้งคู่ก็ถามว่า…
“ทำไมไม่เห็น เมตตามาเลยอาทิตย์นี้ ?” ผมเล่าเรื่อง ที่โ ก ร ธกันให้ฟัง แม่ฟังแล้วตำหนิผม
“ทำอะไร ไม่ควรห่วงแต่ตัวเอง ควรใส่ใจคนอื่นบ้าง” ผม ไม่ เห็นด้วย“แค่กินแตงโม ไปครึ่งซีก จะอะไรนักหนา?”
พ่อหัวเราะ “แกไม่ต้องแก้ตัว พรุ่งนี้วันอาทิตย์ พากันมากินข้าว ที่นี่นะ”
รุ่งขึ้น ผมพาครอบครัว มาหาพ่อแม่พอเข้าบ้าน พ่อก็ใช้ผม ไปซื้อน้ำส้มสายชู พอผมกลับมา
พ่อบอก ให้เมตตาพาลูกออกไปข้างนอกก่อนบอกแล้ว พ่อก็เอาแตงโมครึ่งซีกมาให้ผม
“แกร้อน ซะเหงื่อโชก กินแตงโมดับกระหายหน่อยเถอะ”
แตงซีก นั้นใหญ่ทีเดียวน่าจะหนัก ราวกิโลสองกิโลได้ พ่อส่งช้อนให้คันหนึ่ง
“กินไม่หมด ก็เหลือไว้ให้เมียแกกินบ้าง” ผมหยิบช้อน
แล้วก็ตักกินใหญ่กินไม่ถึงครึ่ง ก็พุงกาง หลังกิน อาหารเที่ยง
พ่อเอาแตงโมงสองซีก ออกมาวางบนโต๊ะบอกผมว่า “แก ดู ที ซิ ว่ า มันต่างกัน ตรงไหน?”
ผมงง ดูอย่ างละเอียดซีกหนึ่ง เป็นซีกที่ผมกินไป อีกซีกก็ถูกกินไปด้วย
ดูอยู่ครู่ใหญ่ ก็ไม่เห็นว่ามันต่างกันอย่ างไร จึงส่ายหัว
พ่อชี้ให้ดู แตงแล้วอธิบายว่า “ซีกนี้ แกกิน อีกซีก นี่เมตตากิน
พ่อบอก แกทั้งสองว่า ถ้ากินไม่หมดให้เหลือไว้ ดูสิ
ว่าเมียแกใช้ช้อนกินยังไงเธอเริ่มตักจาก ตรงกลาง กินไปถึงขอบครึ่งหนึ่ง
อีกครึ่ง ไม่ถูกแตะต้องแล้วดูของแกนี่ แกควักกินเนื้อตรงกลาง จนหมด
