เคยมั้ย ไม่ว่าเราทำดีเท่าไร สุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่าเลย
เพราะ สำหรับคนบางคนแล้วนั้น ความดีของเรา ซื้อใจเขาไม่ได้
ทำทุกอย่างเพื่อหวังให้ใครๆ หวังให้ทุกคนบนโลกมารักเรา
แล้วสุดท้าย ก็เหนื่อยเปล่า มันเป็นไปไมได้หรอก
เพราะ ใส่ใจมากไปเราจึงทุ กข์เอง
เพราะ.. สงสัยมากไปเราจึง ท ร ม า น เอง
เมื่อเข้าใจจึงเป็นสุข ปล่อยวางได้จึงเป็นอิสระ
เรามาสู่โลกนี้ก็เหมือนนักเดินทาง เรื่องราวต่างๆ ใช่เราเป็นผู้ตัดสิน
เรื่องที่ใหญ่ที่สุดของวันนี้ ถึงวันพรุ่งนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็กไป
เรื่องที่ใหญ่ที่สุดในเดือนนี้ เมื่อเดือนหน้าก็กลายเป็นเรื่องเล่าไป
เรื่องเล่าปากต่อปากกัน สุดท้ายก็แค่คำ นิ น ท า นั่นเอง
เราทุกคนเป็นได้ก็แค่คนในคำนิ น ท า คนในลมปากของคนอื่น
ไม่ต้องพย าย ามทำตัวให้เป็นที่รัก ของทุกคน เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยล่ะ
อยู่กับใครแล้วเหนื่อยใจ เราก็จงถอยออกมาเถอะ
บางคนย ากที่จะเปลี่ยน คนที่เกลี ย ด เรา ให้หันมาชอบ
เปลี่ยนเป็น เปลี่ยนเวลาไปใช้กับคนที่รักเรา
ให้คนที่รักเรา มีความสุขดีกว่ามั้ย บางครั้งการทำความดีของเรา
ก็ไม่สามารถซื้อใจได้ การทำดี บางทีก็อาจหมายถึง
การทำให้ถูกที่ การทำให้ถูกคนด้วยนะ
อย่าเสี ยใจเมื่อเค้ามองไม่เห็น สิ่งที่เราตั้งใจ
แต่ ให้เราดีใจ และ ภูมิใจดีกว่าว่า เราได้ทำดีที่สุดแล้ว
บางครั้งคนเราก็ชอบคิดว่าการทำดีกับใคร
ก็ให้คนๆ นั้นตัดสิน ว่าเรา ดี หรือ ไม่ ที่จริงแล้ว ที่สุดของความดี
มันไม่ได้เท่ากันหรอก เพราะฉะนั้น เราจึงคาดหวังไม่ได้
ว่าเรา หรือ เขา ใครกัน ที่ดีกว่า แต่ให้เราคิดแค่ว่า
เราทำดีให้ถึงที่สุดของเราก็พอแล้ว การจากกันด้วยดี
สักวันคงจะรู้ผลแห่งความดีนั้น แต่การจากกันด้วยความเล ว
ต่อให้นานสักแค่ไหน ความเล ว ก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็นความดีได้
เลือกใช้เวลาที่มีต่อกัน ให้ดีที่สุด ส่วนผลนั้นจงให้เวลาเป็นคน บ อ ก
ชีวิตคนเรามันเหมือนรสช าติของกาแฟ มากก็ดี
น้อยก็ดี ต่างมีรสขม เข้มก็ดี จืดก็ดี ก็ต่างมีรสช าติ
ต่างคนต่างชอบไม่เหมือนกัน จะชงกาแฟ ให้ถูกปากทุกคนได้อย่างไรกัน
ปรับอย่างไรก็ไม่ได้ผล ก็กลับมาเป็นตัวเองดีกว่า
อย่าคาดหวังในการทำความดี หากเราไม่คาดหวัง คงไม่ต้องผิ ด หวัง
ขอขอบ นุสนธิ์บุคส์
