ไผบ่ฮักเฮา ไผทิ่มเฮากะอย่าไปงึดหัวมัน
เมื่อก่อนเคย “สำคัญ” วันนี้สำ “หมา”
ย่ามคิดฮอด กะได๋แต่กอดเสาเถียง
เธอบอกให้ผม”รอ” ผมว่าพอดีกว่า
ชีวิตเราจำแต่แนวดีๆ ขอโทษอีหลีเฮาจำโตบ่ได้
ขั้นตั๋วแล้วสบายใจ กะเฮ็ดต่อไปกูสิได้ทำท่าเชื่อ
แต่ก่อนแล่นนำจนสิเป็นบ้าตอนนี้เฉยชาจนบ่อรู้สึกแล้ว
ถ้าอดีตสำคัญ ถิ้มปะจุบันก่อนกะได้เด้อ
แล่นนำเขาจนหอบ สุดท้ายเป็นโตประกอบชีวิต
เป็นแฟนกะบ่แมน เป็นกิ๊กกะบ่ใช่ เป็นหยังกะบ่ได้ สุดท้ายท้ายได้เป็นแค่พี่น้อง
ฮักที่อ้ายก่อ ฝากเขาสานต่อนำแหน่เด้อ
มีอ้อยเป็นตัน เจ้ากะเลือกมันคือเก่า
ข้อยฮักเจ้าแฮงเจ้าแพงเขาคักให้ข้อยถามแน่คักๆ เจ้าเคยฮักข้อยบ่อ
ความเชื่อใจมันคือเส้นด้ายขาดเเล้วผูกใหม่จังใด๋มันกะมีป๋ม
คนเก่าเพิ่นเฮ็ดมาดี คนจังอ้ายนี่คงดีบ่พอ
กลับไปหาเขาบ่สิไปส่ง
กะฮักอยู่ดอก แต่เธอบอกเข้ากันบ่ได้
ให้เธอไปกับเขา วาสนาเฮากะเเค่จับขวดเหล้า..
ไปสาหล่า เดี่ยวเขาถ่าด่น
ฮักขนาด ฮักแฮง บ่มีแฮงยืนเบิ่งโตไปนำเขา
เป็นได้แค่สะพาน เพื่อไห้เขาย่างผ่านกะแค่นั้น
ความฮักกะคือเกิบ ดนเติบมันกะขาด
บ่เก่งคณิตศาสตร์ แต่รู้ว่าส่วนเกิ้นมันเป็นจักได๋
หมู่กะได้ขั้นบ่ได้เป็นแฟน
ย่อนเจ้าเลือกเขา อ้ายเลยเลือกถอย
ขั่นเฮาบ่สำคัญ เจ้าบ่ต้องมาให้ความหวังกะได
เฮามันโสภา เขาเลยโสถิ่ม
สุดท้ายแล้ว เฮากะบ่ได้เป็นหยังกัน
อ้ายบ่ได้ยอมแพ้ดอก แต่อ้ายยอมรับความจิง
ไปสาคนงาม สิดามใจเองดอก
รสชาติเหล้าของอ้าย มันบ่ได้เปลี่ยนไปง่ายๆคือใจเจ้าดอกสาว
ไปกับเขาสา แล้วบอกเขาว่าเฮาบ่ได๋เป็นหยังกัน
คั่นบ่แม่นเขา เจ้ากะบ่ฮัก
ฮักเขาสา วาสนาเฮาบ่สมกัน
ทั้งเค้าดีหลาย อ้ายเป็นคนซัวให้กะได๋
นกเยี้ยงกับฮัง เป็นหยังเจ้าคือบ่กลับมา
เจ็บปวดกับคำว่าลา และเมิดศรัทธากับคำว่าฮัก
ถ้าเธอบ่ฮักเธอกะบอก ดีกว่าฮักหลอกๆ ที่เธอบอกว่าฮักกัน
แรกๆ กะตั้งใจฮัก หลังๆ เตรียมใจเจ็บ
แรกๆ กะบุญผลา หลังๆ มากะคาดสิเจ็บ
เป็นหยังคือต้องเป็นเขา ในเมื่อข่อยกะฮักเจ้าคือกัน
คืนมาสา เขาบ่ฮักกะส่าง
กะฮักอยู่ แต่สู้เขาบ่ได๋
ความฮักของเฮา บ่เกินคำว่าหมู่
ไห้จนตาโป เฮากะฮักโตคือเกา
เฮากะฮักโต คือ จั่งโตฮักเขานั้นล่ะ
ไปนำเขาสา อ้ายบ่ไห้ดอก
ให้เหล้าดูแลกู ให้สูดูแลกัน
ไสว่าลืม คือ คืนไปหาเขาอยู่
มาทีหลัง แต่ฮักอิหลี
ฮักเขาสา คั่นว่าเขาดี
เป็นจั่งได๋ คำคมอีสาน ของเฮา มักอันได๋กะเอาไปโพดโลดเด้อ
